«حسین بیشتر از آب، تشنه لبیک بود، افسوس که به جای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.» (دکتر علی شریعتی)
از
زمانی که به جای پیرو حسین بودن، عزادار حسین شده ایم، در عزای همیشگی
مانده ایم، چه هوشیارانه دگرگون کرده اند پیام حسین را (دکتر علی شریعتی)
در حیرتم از مرام مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسینی می گریند که آزاد زیست...! (دکتر شریعتی)
این حسین در مرگش نیز زنده است و آدمیان را نه به گریستن که به ایستادن فرا می خواند. (دکتر علی شریعتی)